Op 20 maart laatstleden nam Howlin’ Bill een live CD op in de Brusselse AB-Club. Op 23 april is ze van de persen gerold en op vrijdag 8 mei aanstaande zal ze worden gepresenteerd in de Petrol te Antwerpen, op de Birthday Bash van Howlin’ Bill die dan tien jaar ‘on the road’ is, om het met Jack Kerouac’s legendarische woorden te zeggen.
Maar laten we niet vooruit lopen op de zaken. Het schijfje gaat hier subito mijn player in. Nieuwsgierigheid is troef ten huize Rootsville. Wij waren uiteraard present op de plaats van het gebeuren en waren getuige van de live versie van deze live CD. Ik bedoel maar dat er bij het beluisteren van een CD nog steeds vanalles kan komen bovendrijven. Omdat er niets te zien valt, gaan de gehoorszintuigen zich meer toespitsen op het aangebodene. En ja, één en ander klinkt anders dan voorheen.

Sinds een aantal maanden heeft Little Jimmy de plaats van Little Chris ingenomen aan de gitaar, en in een band waar dit instrument toonaangevend is moet dit noodzakelijkerwijs gevolgen hebben voor de totale sound. Maar wees gerust, een aantal beluisteringen hebben mij geleerd dat er geen schade is geleden. Integendeel. Nagenoeg alle nummers klinken anders dan voorheen, maar nestelen zich even snel dan hun vroegere versies, gezellig in je buizen van Eustachius. Beiden hebben ze hun waarde en dragen ze de signatuur van hun respectieve gitaristen. En dan zijn er nog de betonnen bijdragen van de rhythm section Winne Penninckx bass en Frank Pauwels drums, die ten allen tijde zullen voorkomen dat het gegeven overstag gaat.

Ook Bill gaat anders zingen in sommige nummers. En tenzij ik aan begoochelingen lijdt, hij gaat ook geprononceerder te werk op de bluesharp. Kortom, de hele handel krijgt een bluesier aanpak. De grootste verschillen zijn hoorbaar in “Foxy Little Lady”, “Circus Is Coming to Town”, “Remember the Day”, “You Got It”, “Pick Up Lines” en “Hell Freezes Over”.

Op dit live album staan ook een aantal nummers die iedereen kent van de concerten, maar die nooit eerder op CD werden uitgebracht. “Next Time” van Mick Clarke is er zo eentje, en Omar Dyke’s “Don’t You Know” en “Devil and the Deep Blue Sea”.

Hoewel deze live CD kan gezien worden als een soort van testament van tien jaar toeren met de band, en een bloemlezing uit twee succesvolle studio albums “Cool It” en “Strike” staan er toch al drie nieuwe nummers op, als om aan te kondigen dat er wel een hoofdstuk is afgesloten, maar dat het boek nog lang niet wordt dichtgeklapt.

De eertse nieuwe song die we tegenkomen is een De Vos/Hontelé (Howlin’ Bill/Little Jimmy) compositie “Six Feet Five” for all this beautiful ladies , zoals Bill het nummer aankondigt. “A Man’s Got To Do” is ontsproten aan de gemeenschappelijke breinen van de band en “Sipido” heeft Howlin’ Bill helemaal in zijn eentje uitgevingerd. Deze laatste is een instrumentaal nummer met de blues harp in de hoofdrol, en die vermoedelijk “Surfpin” het surfgitaar nummer van Chris zal gaan vervangen tijdens de toekomstige gigs.

Redenen genoeg dus om U deze nieuwe Howlin’ Bill schijf aan te schaffen. Ik recapituleer nog even :

1. Het is een live-CD
2. Vele nummers hebben een nieuw kleedje aangemeten gekregen
3. Er staan drie eerder onuitgegeven nummers op
4. Er staan drie nieuwe nummers op
5. Als hevige fan moet je deze zeker in je collectie hebben
6. Als niet fan of HB-leek heb je hiermee een prachtige antologie van de band op de kop getikt.

Als dit U niet heeft kunnen overtuigen tot aankoop, zie ik U waarschijnlijk ook niet in de Petrol, tenzij U er enkel naar toe gaat om te zuipen als een beestje. Ook dat kan. Howlin’ Bill is tolerant.

witteMVS